Διατροφικά Πρότυπα

Πολύς ντόρος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό με αφορμή μερικά γεγονότα για μια ακόμη φορά στα social media που αφορούν τα διατροφικά πρότυπα που προβάλλονται.

Τα παρακολουθούσα και λόγω ειδικότητας, αλλά και από ανθρώπινο ενδιαφέρον να δω για μια ακόμη φορά πως θα εξελιχθεί όλο αυτό και κατά πόσο θα διχασθεί το διαδικτυακό κοινό και δυστυχώς επιβεβαιώθηκε η υποψία μου ότι παρά κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες που γίνονται κατά καιρούς…

το κοινό είναι ακόμα ανέτοιμο ή ανώριμο να αγκαλιάσει τη διαφορετικότητα.

Μιλώ βεβαίως με αφορμή μια φωτογραφία με μαγιό γνωστής παρουσιάστριας στην ελληνική τηλεόραση, η οποία φωτογραφία αφότου ανέβηκε την κατέκριναν και εκτός από την αρνητική κριτική και τα αποδοκιμαστικά σχόλια που αφορούσαν την εμφάνιση της παρουσιάστριας, επιρρίφτηκε στην ίδια το βάρος ότι κουβαλάει μια ευθύνη για το τι πρότυπο υγείας προβάλλει στο κοινό όντας υπέρβαρη και δουλεύοντας στην τηλεόραση.

Από που να ξεκινήσω;

Να ξεκινήσω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ένας υπέρβαρος άνθρωπος στοχοποιείται και βάλλεται για την εικόνα του;

Μήπως να θυμηθώ ότι ακόμη και άνθρωποι της showbiz που στο παρελθόν υπήρξαν νέοι και με λιγότερα κιλά, μεγαλώνοντας και παίρνοντας βάρος βρέθηκαν στο στόχαστρο και στην αρνητική κριτική για την εικόνα και τα κιλά τους;

Λες και ο άνθρωπος έχει υπογράψει κάποιο άτυπο συμβόλαιο να μείνει αγέραστος και καλογυμνασμένος για πάντα;!

Από την άλλη, ναι θα συμφωνήσω ότι προβάλλοντας έναν υπέρβαρο ή παχύσαρκο άνθρωπο μπορεί κάποιοι να “ενοχλούνται”…αλλά ποιοι είναι αυτοί πραγματικά;

Μήπως αυτοί που ενοχλούνται (όπως η πολιτικός που φλέρταρε με τη διαγραφή της λόγω των συγκεκριμένων σχολίων της) εκπροσωπούν το ακριβώς αντίθετο άκρο;

Μα για ποιο άκρο μιλάω θα αναρωτηθείς;! Μα για το πρότυπο που προβάλλεται της μη διαφορετικότητας.

• Που για να είσαι αποδεκτός βάσει αυτού, πρέπει να στερείσαι διατροφικά ώστε να καταφέρνεις να διατηρείς ένα χαμηλό σωματικό βάρος,
• να γυμνάζεσαι εξαντλητικά για να ποζάρεις το καλογυμνασμένο κορμί σου,
• να φοράς πρόσθετα ψεύτικα μαλλιά για να είσαι πάντα καλοχτενισμένη,
• να φοράς πρόσθετα ψεύτικα χείλη, στήθη και ότι άλλο πλαστικό σου επιβάλει η μη διαφορετικότητα
• και να χαμογελάς με το ψεύτικο λευκό σου φτιαχτό χαμόγελο!
• Τίποτα λιγότερο, γιατί οτιδήποτε λιγότερο σε κάνει διαφορετικό και η διαφορετικότητα σε βγάζει εκτός από την ομάδα του αποδεκτού προτύπου των social media.

Και ρωτάω πρωτίστως ως διαιτολόγος, ως επιστήμονας που έρχεται σε επαφή με ανθρώπους που η σχέση τους με το φαγητό έχει σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό διαταραχθεί και καλείται να τους βοηθήσει.

Ποιος από τους 2 χρειάζεται περισσότερη βοήθεια;

• Αυτός που φλερτάρει με την διατροφική διαταραχή όντας σε έναν διαρκή αγώνα να διατηρήσει ένα χαμηλό σωματικό βάρος, πιεζόμενος κάθε καλοκαίρι ψυχολογικά πως θα βγει στην πασαρέλα της παραλίας στο μυαλό του και επηρεάζοντας μέσα από τις φωτογραφίες του μεγάλο μέρος του διαδικτυακού κοινού που προσπαθεί να γίνει όμοιος του;
• Ή ένας υπέρβαρος που σίγουρα γνωρίζει την αδυναμία του, παλεύει τις περισσότερες φορές χρόνια ολόκληρα να νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό και να επιβληθεί σε μια πιο ισορροπημένη σχέση με το φαγητό, άλλοτε με μεγαλύτερη επιτυχία κι άλλοτε με λιγότερη, αλλά ποτέ δεν λέει “γίνε σαν εμένα κι εσύ”.

Το μόνο που ζητά ένας υπέρβαρος είναι αποδοχή.

Αποδοχή ότι είναι διαφορετικός, Αποδοχή ότι προσπαθεί, με λιγότερη ή περισσότερη δύναμη. Και περισσότερο αποδοχή από τον ίδιο του τον εαυτό και έπειτα από τους άλλους.

Γιατί το καλοκαίρι ανήκει σε όλους. Η παραλία δεν είναι πασαρέλα._

Κι όταν κάποιος με παραπάνω κιλά έχει κάνει βήματα και ποζάρει δημόσια μια φωτογραφία του με μαγιό, μόνο προς επικρότηση είναι κάτι τέτοιο. Δεν πλασάρει κανένα πρότυπο “πάρε κι εσύ κιλά”. Πλασάρει το ένα και μοναδικό μήνυμα.

Αγάπησε τον εαυτό σου. Αποδέξου τον εαυτό σου. Αποδέξου την διαφορετικότητα σου.

Και προσπάθησε όσο μπορείς για τη δική σου αυτοφροντίδα. Μέχρι να πετύχεις τον απώτερο σκοπό σου όποιος και αν είναι και αν υπάρχει βεβαίως, έχεις δικαίωμα να ζεις τη ζωή σου, το καλοκαίρι σου, να ποζάρεις και να μη σταματάς να αγαπάς τον εαυτό σου.

Το ξέρω ότι το σημερινό μου άρθρο δεν έχει διατροφικό χαρακτήρα.

Όμως όντας διατροφολόγος και αντιμετωπίζοντας καθημερινά μια ατέρμονη πάλη στο μυαλό των περισσότερων που γνωρίζω και αναλαμβάνω στο γραφείο, να φτάσουν το άπιαστο διατροφικό πρότυπο που έχουν στο μυαλό τους, να γίνουν όπως οι διάσημες ατσαλάκωτες παρουσιάστριες, μαμάδες, μοντέλα που μας πλασάρονται, αυτό κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσει να σχολιάζεται.

Να κατακρίνεται και γιατί όχι και να αλλάζει.

Δεν αφορά κανένα πρόσωπο συγκεκριμένο, η σκέψη αυτή προκύπτει με τυχαία γεγονότα αφορμές κάθε φορά που επαναλαμβάνονται στον κόσμο των social media.

Και πιστέψτε με επηρεάζει μεγάλη γκάμα γυναικών.

Από κορίτσια στην εφηβεία που στον αδιάκοπο αυτό τους αγώνα της τέλειας ατσαλάκωτης εικόνας φλερτάρουν συχνά με την αμηνόρροια, μέχρι γυναίκες που γέννησαν τα παιδιά τους και φλερτάρουν αντίστοιχα με επιλόχειο κατάθλιψη που δεν επανήλθαν στον 1ο μήνα μετά την γέννα τους στην πρότερη κατάσταση τους, όπως όλα τα διάσημα μοντέλα/ ηθοποιοί/ τηλεπαρουσιάστριες.

Κάποια στιγμή ας σταματήσει αυτό. Στο χέρι μας είναι!

Κλείνοντας να πω βεβαίως ότι διατροφικά πρότυπα δεν αποτελούν ούτε οι υπέρβαροι άνθρωποι.

Ακόμα και απόλυτα υγιείς να είναι σε ενδεχόμενους προληπτικούς ελέγχους στο παρόν, δεν παύει να νοσούν από την σιωπηλή νόσο της υπερβαρότητας ή της παχυσαρκίας με ότι αυτό συνεπάγεται για την πιθανότητα εμφάνισης εκφυλιστικών νόσων στο μέλλον.

Όμως στην πλειοψηφία τους, το αναγνωρίζουν, το προσπαθούν και θέλουν να το αλλάξουν. Πρώτα για εκείνους και έπειτα για όσους μπορούν να επηρεάσουν με αυτή τους την αλλαγή, τα παιδιά τους και το παράδειγμα που θα δώσουν σε αυτά, τους συναθλητές τους που γυμνάζονται μαζί…τους φίλους, τους συγγενείς τους…όποιον για εκείνους είναι όλος ο κόσμος τους.

Καλό θα ήταν λοιπόν να υπάρχει σεβασμός και σε αυτή την προσπάθεια και την πορεία τους.

Η παραλία δεν είναι πασαρέλα και ανήκει σε όλους.